De maaren

Dag 4

Zaterdag 2 juli Om half tien schrikken we wakker… al zo laat! Het is ook zo rustig hier, je hoort op de vogels na helemaal niets. Omdat de woning onder de bomen staat is het kil en donker in huis. Het lijkt wel of je constant je zonnebril op hebt. Het droogrekje met onze natte handdoeken moeten we regelmatig verplaatsen zodat het snel kan drogen op de plek waar de zon schijnt.

Aan het eind van de ochtend rijden we een prachtige route zuidwaarts naar Daun. We willen de maaren daar bekijken. Het heuvelachtige landschap bestaat uit grote landerijen en graanvelden, afgewisseld met bossen. Onderweg stoppen we bij kasteel Kasselburg. We schieten wat foto's van het ruime uitzicht, van paarden die in de wei lopen en het bovenste gedeelte van het kasteel dat net zichtbaar is. We komen hier later in de week wel terug voor een uitgebreid bezoek. Nu naar de maaren.

Een wijdverbreid misverstand is dat het woord "maar" synoniem is met een kratermeer. Een kratermeer is geen maar. Een maar ontstaat na hevige explosies. Zo'n explosie veroorzaakt een kuil in de grond. De grootte hiervan kan verschillen. Een maar is niet altijd gevuld met water. Een vulkaanmeer is een vulkaankrater die in de loop der tijd gevuld is geraakt met water.

Er zijn er drie. Maar Weinfelder komt het eerst op onze weg. Deze maar is vanaf een hoogte te zien. Zwemmen is niet toegestaan. He, jammer nou! We kuieren er een stuk omheen en tot onze verbazing zien we een klein kerkje. Met een begraafplaatsje. Een klein aantal mensen lopen net als wij te wandelen.

Toeristisch is het pas bij Maar Schalkenmehrener. Zo erg zelfs dat parkeren niet mogelijk is. Het is natuurlijk weekend en prachtig weer, dus veel gezinnen trekken naar deze locatie omdat je hier wel het water in mag. Wij houden niet zo van drukte en gaan daarom maar snel weg. En nummer drie laten we maar links liggen. In Gemunden, een dorpje in de buurt, drinken we koffie op een terras.

naar boven           vervolg